خوانندگی‌ام با فلسطین آغاز شد/ ایران همیشه در قلب من است
مشهورترین خواننده جهان اسلام، راه دور و درازی برای رسیدن به جایگاه امروزش طی کرده است. کودک متولد شده در پایتخت، در سالهای ابتدایی انقلاب ایران امروز بعد از 35 سال از سوی مجله تایم آمریکا، ملقب به «بزرگترین ستاره راک جهان اسلام» شده است و طرفداران بی‌شمارش، مسلمانان روی آورده به مسیر فرهنگ و هنر برای «تغییر دنیا» امروز او را بر صدر فهرست صدای تبلیغی جهان اسلام می‌نشانند.
گفتگو با سامی یوسف؛ یکی از مشهورترین خواننده‌ها و موسیقی‌دان‌های جهان اسلام، همیشه با جذابیت‌های ژورنالیستی قابل‌توجهی همراه است، این جذابیت اما در ماه‌های اخیر به‌سبب حرف‌ها و حاشیه‌هایی که درباره او مطرح شده است، دوچندان شده است.
نام سلبریتی دنیای موسیقی جهان اسلام، در ماه‌های اخیر با فیلم «محمد رسول‌الله(ص)», و یک سفر جنجالی به ناصریه بر سر زبان‌ها بوده است. خواننده جوانی که هرچند در ایران متولد شده و خودش را از لحاظ فرهنگی با افتخار ایرانی می‌داند، اما آوازه و گستره فعالیتش ابتدا در جهان اسلام و بلکه کل دنیا و بعد از آن در ایران به گوش رسید.
سامی یوسف می‌گوید در رؤیاهایش، ارتباط مستقیم با ایرانی‌ها را می‌بیند و مطمئن است که روزی این اتفاق رخ خواهد داد.
***دوست دارم این مصاحبه را با سؤالی درباره بزرگترین اتفاق فرهنگی این
روزهای جهان اسلام آغاز کنم: فیلم «محمد رسول الله(ص)». همان‌طور که
می‌دانید این فیلم علی‌رغم استقبال بسیار گسترده در داخل ایران و در اولین
جشنواره بین‌المللی که حضور یافته است، متأسفانه با برخی برداشت‌های نادرست
هم در جهان اسلام روبه‌رو شده است. مخالفت‌های جریان الازهر را همه
شنیده‌ایم؛ تا جایی که حتی برخی اعلام کرده‌اند که این فیلم باید تحریم
شود، در این باره چه فکر می‌کنید؟ از دید شما این فیلم به‌لحاظ عقیدتی چقدر
قابل دفاع هست؟
سامی یوسف: در ابتدا باید بگویم
که بسیار باعث افتخار من است که بخشی از این پروژه عظیم بودم و فکر می‌کنم
افراد زیادی، مخصوصاً جهان غرب این فیلم را خواهند دید. من هم به‌زودی این
فیلم را خواهم دید ان‌شاءالله و امیدوارم این فیلم تأثیر مثبتی در شناساندن
اسلام و حضرت محمد(ص) به جهانیان داشته باشد. در واقع در طول 200 سال
گذشته صحبت‌های زیادی درباره هنر اسلامی به‌صورت مثبت صورت گرفته اما برای
شخص پیامبر به هیچ وجه این‌گونه نبوده است. اما نکته مهم این است که ما
باید فیلم‌های بیشتری مانند فیلم آقای مجیدی داشته باشیم و این خوب نیست که
تا کنون فقط دو فیلم درباره پیامبر اسلام(ص) تولید شده است. امیدوارم که
اتفاقات خوبی در این زمینه بیفتد.
اظهارات الازهر درباره «محمد رسول‌الله(ص)» بیشتر سیاسی است تا عقیدتی و مذهبی
و اما درباره بخش دوم سؤالتان، این یک مسئله فقهی است و مرتبط با فقه و شریعت که از این دید مستلزم ورود علما به این بحث است. اما همان‌طور که می‌دانی برخی مسائل خاص سیاسی در خاورمیانه وجود دارد. بخشی از این‌ها مربوط به الازهر الشریف است که نمی‌دانم، می‌دانی یا نه توسط شیعیان بنیان‌گذاری شده است (خنده). آنجا توسط امپراطوری فاطمیون و اسماعیلی‌ها ساخته شد، اما مسئله‌ای که می‌خواهم بیان کنم این است که امروزه مسائل سیاسی پیچیده‌ای در خاورمیانه در جریان است و به‌عقیده من همه آنچه در سطح عمومی بیان می‌شود کاملاً برآمده از اعتقادات و مواضع مذهبی نیست.
همان‌طور که گفتم من احترام بسیار زیادی به الازهر می‌گزارم و این در حد من نیست که بخواهم درباره این مسائل سیاسی اظهار نظر کنم، اما بیشتر مردم می‌دانند الازهر و مفتی‌های الازهر کاملاً مستقل از دولت مصر نیستند. در تاریخ معاصر و در بیش از 250 سال گذشته علما و مفتی‌های الازهر به‌طور خاص از حکومت‌های مصر استقلال داشتند، اما امروزه تمامی خطبای نماز جمعه و ائمه الازهر با دولت این کشور در ارتباط هستند و درحقیقت توسط دولت انتخاب می‌شوند. بنابراین این اظهار نظرها و دیدگاه‌ها نمی‌تواند کاملاً برخاسته از عقاید مذهبی آن‌ها باشد. من باز هم تأکید می‌کنم که در این زمینه نظر فقهی باید بررسی شود که من در آن تخصصی ندارم اما شخصاً بر این باورم که همان‌طور که پیش‌تر در مصاحبه‌ام با رویترز تشریح کردم این‌گونه اظهارات بیشتر سیاسی است تا عقیدتی و مذهبی.
